Ik heb de vuurwerkramp van heel dicht meegemaakt. Ik woonde hemelsbreed ongeveer 125 meter van de vuurwerkfabriek. Op het moment van uitbreken van de ramp was ik bezig om aan mijn Computers te sleutelen. Het eerste wat in mijn opkwam toen ik het vuurwerk hoorde knallen was welke idioot steekt nu op klaar lichte dag vuurwerk af. Echter pas toen er Brandweerwagens de straat in reden ben ik op zolder gaan kijken van uit het dakraam. Daar zag ik vuurpijlen de lucht in gaan. Ik heb toen alle ramen en deuren dicht getrokken om roetschade te voorkomen. En heb toen mijn vader gebeld (een oud brandweerman) die op bezoek was bij Oma aan de ander kant van Enschede. Hij zei tegen mij ik kom er aan, dan gaan we even kijken Ik ben ondertussen op straat gaan staan kijken. Toen de buurman tegen mij zei Hee Arjan, ga eens kijken wat daar aan de hand is. Ik ben richting vuurwerkfabriek gelopen. De knallen werden steeds harder. Op een bepaald moment voelde ik dat mijn haartjes overeind gingen staan.Iets in mij zei dat ik het op een lopen moest zetten. Ik heb op een bepaald moment een straat ingeschoten en een gangetje opgezocht en in dekking gaan zitten (op de hurken met de handen boven mijn hoofd). Ik zag een jongetje lopen en die heb ik de gang in getrokken. En hem gezegd dat hij net als ik de dekking positie moest aannemen. Toen kwam de eerste grote knal! Aan de overkant vlogen de kozijnen uit de woningen. Ik maande de jongen om in dekking te blijven zitten, want ik voelde dat hij nog eens lucht aanzoog. De Tweede knal liet dan ook niet lang op zich wachten.
De gang waar we in zaten stort boven ons hoofd in. Ik heb de jongen toen aangespoord om te gaan lopen en voor mij uitgeduwd. Hij liep als een haas hopelijk in de goede richting want hij was vele malen sneller als ik. Met overal schaafwonden en een grote glip in mijn hoofd en mijn hand ben ik naar mijn woning terug gekeerd waar het inmiddels een grote puinhoop was. Ik ben naar binnen gelopen en heb mijn wonden verzorgd. Ik ben in de deur opening gaan staan kijken zag ik alleen zwarte rook en bebloede mensen in paniek, een brandweerman hing tussen twee mensen in.Een brandweerman die mij kende zei dat ik hem als de donder moest smeren. Ik naar boven gegaan en heb wat kleding gegrepen en de kluisjes met wat papieren gepakt en deze in de auto gegooid en opgereden naar het kruispunt. Daar stonden een politieagent en ambulance broeder , die heb ik gevraagd wat ik het beste kom doen gezien mijn verwondingen. Deze zeiden dat ik het beste zover mogelijk van deze plek kon weg gaan en bekenden op te zoeken
Achterom kijkend ging ik met mijn auto het kruispunt af en zag de hele straat in de brand staan. Onder tussen probeerde ik mijn vader te pakken te krijgen via de mobiel wat op een bepaald moment lukte. Ik zei tegen hem Pa ons huis is weg, het is hier oorlog blijf waar bent we zien elkaar bij Oma. Zo gezegd zo gedaan maar met een tussen stop bij een kameraad die op de weg lag die mij zonder na te denken meteen onderdak aanbood.Maar om Oma niet in paniek te laten raken werd ik door mijn vader opgevangen voor de deur van het bejaarden tehuis. We zijn naar een tante gegaan en daar heb ik gedoucht en uitgeblazen. Pas twee uur later zijn we naar het Arke Stadion vertrokken waar mijn wonden verzorgd werden en gehecht zonder verdoving maar wel met enige humor voor de afleiding
Verhaal van Arjan Veld geschreven 21-05-2000